Indeks
Często skala tych doświadczeń jest taka, że dalsza praca musi odbyć się już w osobistym kontakcie w gabinecie. Od ujawnienia i nazwania tajemnicy, do zaakceptowania danego doświadczenia i zintegrowania go z obrazem siebie, wiedzie nieraz długa droga, wymagająca emocjonalnego kontaktu z drugą osobą (np. psychoterapeutą). To co początkowo ułatwia otwarcie się, z czasem staje się ograniczeniem. Brak silnego emocjonalnego kontaktu sprawia, że łatwiej zacząć mówić o bolesnych sprawach, ale też utrudnia odczuwanie akceptacji terapeuty w dalszym kontakcie.
Niemniej jednak znacznie łatwiej zacząć mówić o czymś, o czym się już komuś powiedziało, nawet jeśli zrobione to było poprzez ineternet.
Przełamanie w sobie bariery wstydu pozwala wyjść „z ukrycia” i sprawdzić jaka jest możliwa reakcja drugiej osoby, pozwala oswoić lęk przed ujawnieniem tajemnicy.
Może to procentować w większej otwartości i odwadze do podjęcia tradycyjnej terapii. Dodatkowym ułatwieniem jest sytuacja, w której specjalista udzielający pomocy on-line prowadzi jednocześnie swoją praktykę w gabinecie. Nie jest to niezbędnie konieczne, ale na pewno łatwiej jest spotkać się osobiście właśnie z tym, komu opowiedziało się już swój problem
W momencie podjęcia terapii w gabinecie (zwłaszcza z innym terapeutą) kontakt przez internet powinien być zakończony.
Pomoc on-line może, zatem stanowić w takich przypadkach pierwszy etap terapii, która później odbywa się w tradycyjny sposób. Jest swego rodzaju przygotowaniem do otwartego mówienia o sobie.
Większa dostępność terapeuty, która w niektórych sytuacjach pozwala w ogóle nawiązać kontakt ze specjalistą, ma też negatywną konsekwencję polegająca na łatwości przerwania tego rodzaju relacji.
Osoba, która pokonała trudności związane z przyjściem do gabinetu jest zazwyczaj silniej zmotywowana do utrzymania tego kontaktu, nawet w sytuacji gdy spotkania te okazują się trudne lub nie spełniają w danym momencie, pokładanych w nich oczekiwań. Jest to ważne na pewnych etapach terapii, która nie zawsze jest doświadczeniem łatwym czy przyjemnym. Takie trudne momenty mają również swoje znaczenie i często okazuje się, że ich przetrwanie jest niezwykle istotne dla zmiany i lepszego rozumienia siebie. Nagłe przerwanie terapii jest zazwyczaj zjawiskiem niekorzystnym.
Kontakt on-line jest pod tym względem mniej „zobowiązujący” i niesie duże ryzyko przerwania relacji. Utrzymanie ciągłości rozmowy jest wyzwaniem dla terapeuty zajmującego się tego rodzaju pomaganiem i w dużym stopniu zależy od jego doświadczenia i umiejętności.
Brak osobistego kontaktu w rozmowach on-line i w konsekwencji ograniczenie komunikacji niewerbalnej korzystne w pewnych sytuacjach (obniżenie poziomu lęku przed kontaktem z drugą osobą, możliwość zdystansowania się do swoich przeżyć itp.) również niesie pewne zagrożenia dla porozumienia rozmawiających osób.
Wynikają one głównie stąd, że osoba czytająca dany tekst, nie dysponując niewerbalnymi wskazówkami nadawcy i nieraz automatycznie sama nadaje czytanej treści elementy niewerbalne np. nadaje tekstowi intonację. Jeśli osoba jest nastawiona na „wyłapywanie” krytyki i złej oceny siebie, może łatwo nadać negatywne znaczenia, całkiem neutralnym przekazom. Czasem zdarza się, że ktoś może całkiem boleśnie odebrać coś, co zostało powiedziane żartem „z przymrużeniem oka”.
Biorąc pod uwagę fakt, że kontakt mailowy często wybierają właśnie osoby, obawiające się kontaktów z innymi ludźmi i sytuacji oceniania, należy liczyć się z tym, że przerwanie rozmowy toczącej się poprzez internet, jest wysoce prawdopodobne.
Powodzenie tego rodzaju pomocy jest w tym wypadku w dużej mierze zależne od umiejętności terapeuty, jego sposobu prowadzenia rozmowy i nawiązywania kontaktu z osobą której pomaga.
Z drugiej strony efekty pomocy on-line zależą też w dużej mierze od predyspozycji osoby która zwraca się o pomoc. Cztery obszary wydają się być tu szczególnie istotne: pierwszy dotyczy możliwości korzystania ze słowa pisanego, drugi samodzielności i autodyscypliny, trzeci zapotrzebowania na wsparcie emocjonalne oraz czwarty emocjonalność danej osoby.
To na ile kontakt on-line ze specjalistą okaże się przydatny dla danej osoby zależy od tego w jakiej mierze potrafi ona korzystać ze słowa pisanego. Zarówno w zakresie opisywania szczegółów swoich przeżyć, jak i korzystania z sugestii zawartych w pisanym słowie od terapeuty.
Niemniej jednak znacznie łatwiej zacząć mówić o czymś, o czym się już komuś powiedziało, nawet jeśli zrobione to było poprzez ineternet.
Przełamanie w sobie bariery wstydu pozwala wyjść „z ukrycia” i sprawdzić jaka jest możliwa reakcja drugiej osoby, pozwala oswoić lęk przed ujawnieniem tajemnicy.
Może to procentować w większej otwartości i odwadze do podjęcia tradycyjnej terapii. Dodatkowym ułatwieniem jest sytuacja, w której specjalista udzielający pomocy on-line prowadzi jednocześnie swoją praktykę w gabinecie. Nie jest to niezbędnie konieczne, ale na pewno łatwiej jest spotkać się osobiście właśnie z tym, komu opowiedziało się już swój problem
W momencie podjęcia terapii w gabinecie (zwłaszcza z innym terapeutą) kontakt przez internet powinien być zakończony.
Pomoc on-line może, zatem stanowić w takich przypadkach pierwszy etap terapii, która później odbywa się w tradycyjny sposób. Jest swego rodzaju przygotowaniem do otwartego mówienia o sobie.
Większa dostępność terapeuty, która w niektórych sytuacjach pozwala w ogóle nawiązać kontakt ze specjalistą, ma też negatywną konsekwencję polegająca na łatwości przerwania tego rodzaju relacji.
Osoba, która pokonała trudności związane z przyjściem do gabinetu jest zazwyczaj silniej zmotywowana do utrzymania tego kontaktu, nawet w sytuacji gdy spotkania te okazują się trudne lub nie spełniają w danym momencie, pokładanych w nich oczekiwań. Jest to ważne na pewnych etapach terapii, która nie zawsze jest doświadczeniem łatwym czy przyjemnym. Takie trudne momenty mają również swoje znaczenie i często okazuje się, że ich przetrwanie jest niezwykle istotne dla zmiany i lepszego rozumienia siebie. Nagłe przerwanie terapii jest zazwyczaj zjawiskiem niekorzystnym.
Kontakt on-line jest pod tym względem mniej „zobowiązujący” i niesie duże ryzyko przerwania relacji. Utrzymanie ciągłości rozmowy jest wyzwaniem dla terapeuty zajmującego się tego rodzaju pomaganiem i w dużym stopniu zależy od jego doświadczenia i umiejętności.
Brak osobistego kontaktu w rozmowach on-line i w konsekwencji ograniczenie komunikacji niewerbalnej korzystne w pewnych sytuacjach (obniżenie poziomu lęku przed kontaktem z drugą osobą, możliwość zdystansowania się do swoich przeżyć itp.) również niesie pewne zagrożenia dla porozumienia rozmawiających osób.
Wynikają one głównie stąd, że osoba czytająca dany tekst, nie dysponując niewerbalnymi wskazówkami nadawcy i nieraz automatycznie sama nadaje czytanej treści elementy niewerbalne np. nadaje tekstowi intonację. Jeśli osoba jest nastawiona na „wyłapywanie” krytyki i złej oceny siebie, może łatwo nadać negatywne znaczenia, całkiem neutralnym przekazom. Czasem zdarza się, że ktoś może całkiem boleśnie odebrać coś, co zostało powiedziane żartem „z przymrużeniem oka”.
Biorąc pod uwagę fakt, że kontakt mailowy często wybierają właśnie osoby, obawiające się kontaktów z innymi ludźmi i sytuacji oceniania, należy liczyć się z tym, że przerwanie rozmowy toczącej się poprzez internet, jest wysoce prawdopodobne.
Powodzenie tego rodzaju pomocy jest w tym wypadku w dużej mierze zależne od umiejętności terapeuty, jego sposobu prowadzenia rozmowy i nawiązywania kontaktu z osobą której pomaga.
Z drugiej strony efekty pomocy on-line zależą też w dużej mierze od predyspozycji osoby która zwraca się o pomoc. Cztery obszary wydają się być tu szczególnie istotne: pierwszy dotyczy możliwości korzystania ze słowa pisanego, drugi samodzielności i autodyscypliny, trzeci zapotrzebowania na wsparcie emocjonalne oraz czwarty emocjonalność danej osoby.
To na ile kontakt on-line ze specjalistą okaże się przydatny dla danej osoby zależy od tego w jakiej mierze potrafi ona korzystać ze słowa pisanego. Zarówno w zakresie opisywania szczegółów swoich przeżyć, jak i korzystania z sugestii zawartych w pisanym słowie od terapeuty.
