Indeks
W początkowym okresie dominuje uwaga mimowolna, stopniowo jednak, pod wpływem nauki szkolnej rozwija się świadomość dowolna, czyli koncentrowanie myśli na przedmiotach, zadaniach, które niekoniecznie muszą wywoływać zaciekawienie. Wraz z koncentracją świadomości kształtuje się spostrzegawczość, doskonali pamięć. W młodszym wieku szkolnym, kiedy uczeń zdobywa wiadomości
i umiejętności następuje dynamiczny rozwój pamięci. Szybkość zapamiętywania i trwałości przechowywania wyuczonych treści wzrasta dwukrotnie w porównaniu z wiekiem przedszkolnym. Dziecko łatwiej i trwalej zapamiętuje to, co przyciąga jego uwagę, a przestaje i w konsekwencji niewiele pamięta z tego, co jest nie atrakcyjne lub nużące. Istotne jest, więc kształtowanie i odwoływanie się w procesie nauczania
do zamiłowań, zainteresowań, preferencji, będących bogatym źródłem motywacji do poznawania świata.
Myślenie to najwyżej zorganizowana i złożona czynność poznawcza. Dziecko w młodszym wieku szkolnym znajduje się w stadium "operacji konkretnych" , a więc nie radzi sobie jeszcze z wykonywaniem czynności myślowych bez działania, doświadczenia percepcji. Dopiero w drugiej fazie młodszego wieku szkolnego uczeń operując bardziej złożonymi pojęciami, potrafi nie tylko przeprowadzić rozumowanie, ale i wrócić do "punktu wyjścia". "Odwracalność operacji myślowych dziecka, które potrafi ująć konkretny materiał z różnych punktów widzenia, stanowi kryterium osiągnięcia przezeń poziomu operacyjności tej funkcji" . U osób, które w pełni opanowały umiejętność dokonywania operacji konkretnych, odwracalnych oraz posługują się złożonymi pojęciami, zaczyna się działanie, posługiwanie i manipulowanie symbolami w umyśle. Młodszy wiek szkolny cechuje również wysokie tempo rozwoju mowy, które dotyczy gromadzenia zasobu słownictwa, różnicowania części mowy, rozumienia znaczenia słów oraz sposobów tworzenia i formułowanie wypowiedzi.
Potężnym czynnikiem pobudzającym sferę przeżyć estetycznych i inspirującym twórczość artystyczną dzieci szkolnych jest czytelnictwo, które z jednej strony pobudza wyobraźnię twórczą, a z drugiej stanowi nieustanne źródło wiedzy i informacji. Książki i czasopisma są "przewodnikiem" w zdobywaniu wiedzy o świecie rozwijaniu myślenia i działania, inspirowaniu różnych rodzajów działalności zabawowej, kształtowaniu postawy społeczno-moralnej, itp. Czytanie książek i czasopism przez młode osoby staje się czynnikiem pobudzającym rozwój ich zainteresowań. Uczniowie uczestniczący w procesie nauczania dysponują czasem wolnym od zajęć szkolnych, który wypełniają nie tylko różnorodnymi zabawami,
ale i lekturą. W drugiej fazie młodszego wieku szkolnego dzieci posiadają umiejętność czytania w takim stopniu, iż większość sięga po książkę dla przyjemności i dokonuje wyboru tematyki. Dobór lektury, lista czytanych przez ucznia książek zależy: "od opanowania sztuki czytania, od poziomu ogólnego rozwoju od inspiracji ze strony otoczenia, od organizacji przez dorosłych pozaszkolnego życia dziecka" . Czytelnictwo młodych osób ma wielki wpływ na rozwój ich mowy ustnej i pisanej. Specyficzna postać komunikowania powstaje w pierwszym okresie młodszego wieku szkolnego /kl. I/, w drugiej fazie rozwoju /kl. II-III/, zostaje udoskonalona i służy jako środek do wypowiadania własnych sądów
oraz komunikowania się.
Twórczość literacka rozwija się w wieku 6-9 lat. Warunkami sprzyjającymi jej powstawaniu są: odpowiednia kultura słowa w środowisku rodzinnym dziecka, oddziaływanie nauczyciela realizowane poprzez dobry poziom jego słownictwa i celowe stosowanie metod pracy kształtujących i ukierunkowujących rozwój mowy pisanej oraz czytelnictwa. W wypadkach, kiedy wyżej wymienione zespoły czynników działają pobudzająco na rozwój wypowiedzi ustnej i pisanej, rozwija się też wyobraźnia, doskonali myślenie, poszerza zasób pojęć i wiedza o świecie. Wypowiedzi pisemne stają się nie tylko poprawne, ale bogatsze treściowo i językowo. W sformułowanych przez uczniów słowach występują krytyczne, szczere wypowiedzi. Dzieci oznajmiają o swoich uczuciach, wrażeniach, spostrzeżeniach. W prezentowaniu tego, co czytelnicy odczuwają pomaga im szkoła, a szczególnie nauka języka ojczystego uwzględniająca specyficzne właściwości dziecięcej psychiki i zachowania w tym okresie rozwojowym.
Otaczający ucznia Świat zjawisk przyrodniczych, społecznych, kulturalnych i technicznych jest terenem odkryć i spostrzeżeń młodego odbiorcy. Rola książki w poznawaniu świata, w kształtowaniu, utrwalaniu pojęć jest szczególnie doniosła dla czytelnika w młodszym wieku szkolnym. U osób w wieku 7-11 lat obserwuje się poważniejszy stosunek do książki. Dziecko nie traktuje jej jako zabawkę, ale "po dorosłemu" , zgodnie z funkcją kształcącą, poznawczą, wychowawczą. Młodego czytelnika interesuje treść utworu literackiego, losy bohaterów, ich przygody, przeżycia, perypetie oraz zakończenie. Ilustracje towarzyszące tekstowi wzbogacają treść, ale nie są już nie odłącznym i koniecznym elementem.
i umiejętności następuje dynamiczny rozwój pamięci. Szybkość zapamiętywania i trwałości przechowywania wyuczonych treści wzrasta dwukrotnie w porównaniu z wiekiem przedszkolnym. Dziecko łatwiej i trwalej zapamiętuje to, co przyciąga jego uwagę, a przestaje i w konsekwencji niewiele pamięta z tego, co jest nie atrakcyjne lub nużące. Istotne jest, więc kształtowanie i odwoływanie się w procesie nauczania
do zamiłowań, zainteresowań, preferencji, będących bogatym źródłem motywacji do poznawania świata.
Myślenie to najwyżej zorganizowana i złożona czynność poznawcza. Dziecko w młodszym wieku szkolnym znajduje się w stadium "operacji konkretnych" , a więc nie radzi sobie jeszcze z wykonywaniem czynności myślowych bez działania, doświadczenia percepcji. Dopiero w drugiej fazie młodszego wieku szkolnego uczeń operując bardziej złożonymi pojęciami, potrafi nie tylko przeprowadzić rozumowanie, ale i wrócić do "punktu wyjścia". "Odwracalność operacji myślowych dziecka, które potrafi ująć konkretny materiał z różnych punktów widzenia, stanowi kryterium osiągnięcia przezeń poziomu operacyjności tej funkcji" . U osób, które w pełni opanowały umiejętność dokonywania operacji konkretnych, odwracalnych oraz posługują się złożonymi pojęciami, zaczyna się działanie, posługiwanie i manipulowanie symbolami w umyśle. Młodszy wiek szkolny cechuje również wysokie tempo rozwoju mowy, które dotyczy gromadzenia zasobu słownictwa, różnicowania części mowy, rozumienia znaczenia słów oraz sposobów tworzenia i formułowanie wypowiedzi.
Potężnym czynnikiem pobudzającym sferę przeżyć estetycznych i inspirującym twórczość artystyczną dzieci szkolnych jest czytelnictwo, które z jednej strony pobudza wyobraźnię twórczą, a z drugiej stanowi nieustanne źródło wiedzy i informacji. Książki i czasopisma są "przewodnikiem" w zdobywaniu wiedzy o świecie rozwijaniu myślenia i działania, inspirowaniu różnych rodzajów działalności zabawowej, kształtowaniu postawy społeczno-moralnej, itp. Czytanie książek i czasopism przez młode osoby staje się czynnikiem pobudzającym rozwój ich zainteresowań. Uczniowie uczestniczący w procesie nauczania dysponują czasem wolnym od zajęć szkolnych, który wypełniają nie tylko różnorodnymi zabawami,
ale i lekturą. W drugiej fazie młodszego wieku szkolnego dzieci posiadają umiejętność czytania w takim stopniu, iż większość sięga po książkę dla przyjemności i dokonuje wyboru tematyki. Dobór lektury, lista czytanych przez ucznia książek zależy: "od opanowania sztuki czytania, od poziomu ogólnego rozwoju od inspiracji ze strony otoczenia, od organizacji przez dorosłych pozaszkolnego życia dziecka" . Czytelnictwo młodych osób ma wielki wpływ na rozwój ich mowy ustnej i pisanej. Specyficzna postać komunikowania powstaje w pierwszym okresie młodszego wieku szkolnego /kl. I/, w drugiej fazie rozwoju /kl. II-III/, zostaje udoskonalona i służy jako środek do wypowiadania własnych sądów
oraz komunikowania się.
Twórczość literacka rozwija się w wieku 6-9 lat. Warunkami sprzyjającymi jej powstawaniu są: odpowiednia kultura słowa w środowisku rodzinnym dziecka, oddziaływanie nauczyciela realizowane poprzez dobry poziom jego słownictwa i celowe stosowanie metod pracy kształtujących i ukierunkowujących rozwój mowy pisanej oraz czytelnictwa. W wypadkach, kiedy wyżej wymienione zespoły czynników działają pobudzająco na rozwój wypowiedzi ustnej i pisanej, rozwija się też wyobraźnia, doskonali myślenie, poszerza zasób pojęć i wiedza o świecie. Wypowiedzi pisemne stają się nie tylko poprawne, ale bogatsze treściowo i językowo. W sformułowanych przez uczniów słowach występują krytyczne, szczere wypowiedzi. Dzieci oznajmiają o swoich uczuciach, wrażeniach, spostrzeżeniach. W prezentowaniu tego, co czytelnicy odczuwają pomaga im szkoła, a szczególnie nauka języka ojczystego uwzględniająca specyficzne właściwości dziecięcej psychiki i zachowania w tym okresie rozwojowym.
Otaczający ucznia Świat zjawisk przyrodniczych, społecznych, kulturalnych i technicznych jest terenem odkryć i spostrzeżeń młodego odbiorcy. Rola książki w poznawaniu świata, w kształtowaniu, utrwalaniu pojęć jest szczególnie doniosła dla czytelnika w młodszym wieku szkolnym. U osób w wieku 7-11 lat obserwuje się poważniejszy stosunek do książki. Dziecko nie traktuje jej jako zabawkę, ale "po dorosłemu" , zgodnie z funkcją kształcącą, poznawczą, wychowawczą. Młodego czytelnika interesuje treść utworu literackiego, losy bohaterów, ich przygody, przeżycia, perypetie oraz zakończenie. Ilustracje towarzyszące tekstowi wzbogacają treść, ale nie są już nie odłącznym i koniecznym elementem.
